Ik dacht mijn eigen buurt toch al aardig in kaart te hebben gebracht, maar nu heb ik toch weer iets nieuws ontdekt. Achter mijn huis, pal om de hoek eigenlijk, zit een modeatelier.
De laatste dagen zag ik op straat opvallend veel vrouwen lopen, met grote, bruine plastic tassen, en een erg tevreden uitdrukking op hun gezicht. Ze bleken uit een soort binnenstraat te komen, aan het einde daarvan was het een drukte van belang, daar was het kennelijk te doen.
Ik herinnerde me dat ik tegen mijn buurvrouw vorig jaar eens iets had gezegd over de kleren die ze aanhad, en dat ze me vertelde over een Franse ontwerper waar je een paar keer per jaar met korting kunt kopen, en dat ze me een volgende keer wel mee wilde nemen.
Maar de buurvrouw was aan het werk, dus ging ik zelf maar eens kijken. Aan het einde van het straatje was een grote hal gevuld met kledingrekken. Ver kwam ik niet, want aan de deur werd gevraagd om een uitnodiging – c’est une vente privée, madame. Niks aan te doen, dan toch nog eens bij de buurvrouw informeren. Maar toen ik terugliep, vroeg een stralende vrouw met goed gevulde bruine tas: ‘Wilt u een uitnodiging? Hier, deze is voor volgende week.’ En ze gaf me een kaart.
De ontwerper heet Bensimon. Een Frans merk met een hoofdvestiging in de Marais, maar met winkels door het hele land en in België. Het doet me een beetje denken aan Sissy Boy; veel basics en meer dan kleren alleen. Een van hun bekendste ontwerpen is een schoentje dat een kruising is tussen een ouderwetse gymschoen en een espadrille.
Met mijn uitnodiging mocht ik een dag later alsnog naar binnen. Daar werd gretig gegraaid in de rekken en trokken klanten ongegeneerd hun broek uit om te passen. Hoezo, preutse Fransen? Even later kwam ik naar buiten met bruine tas, maar zonder tevreden glimlach. Niet echt mijn stijl, en eigenlijk nog behoorlijk duur ook. In de tas zat een simpel T-shirt.
Maar toch had ik wat aan het bezoekje, want ook winkelen vergroot de woordenschat. Zo weet ik nu dat een débardeur een mouwloze top is. En een doudoune is een gewatteerde jas. Kan ik daar ook weer over meepraten. Ik heb me meteen op de mailinglijst laten zetten, wie weet wat ik er over een half jaar kan leren.
Wat betreft andere nieuwe woorden: het mooiste van de laatste tijd is tirelire – spaarpot. Ontdekt op de speelgoedwinkel van een warenhuis.
Zo, en nu ga ik snel mijn eigen tirelire legen. Op naar de stad! Eens kijken of die kerstcadeautjes van hier ook voor sinterklaascadeautjes kunnen doorgaan.
shoppen in Parijs… er zijn vervelendere manieren om je woordenschat uit te breiden 🙂
Geachte mevrouw Beaart,
Zo te zien heeft u een prima manier gevonden om de gold card van uw Kostwinner te gelde te maken! En u schrijft er nog hartstikke leuk over ook! Alleen: moet u dat ding niet eerder laten wapperen in de winkeltjes van JP Gaultier?